Kleine herinneringen

Jarenlang had José Saramago het aangekondigd: het grote boek over zijn kinderjaren. In veel van zijn romans is een citaat uit dat niet-bestaande Boek der bekoringen opgenomen als motto. Maar het kwam er echter niet van en de tijd verstreek.
In 1998 ontving hij de Nobelprijs en naarmate hij meer rondreisde en overal ter wereld over de meest uiteenlopende onderwerpen sprak, kwam dat eeuwig uitgestelde project hem steeds hoogdravender voor. Hij besloot het eenvoudiger te houden: een simple relaas van herinneringen uit zijn eerste vijftien levensjaren. Daaruit is dit boek, Kleine herinneringen, voortgekomen. Bescheidener van opzet, maar het is een flonkerend juweel geworden. Saramago vertelt over zijn leven in de grote stad en in het dorp waar hij al zijn vakanties doorbrengt bij zijn ongeletterde maar wijze grootouders.
Kleine herinneringen laat zien hoe een kind en een puber in zich opzuigen wat als stof zal dienen voor de man die op late leeftijd romans begint te schrijven en uitgroeit tot een van de grootste hedendaagse schrijvers.
Saramago dankt de Nobelprijs aan zijn verbeeldingskracht, de ironie die hij aan de dag legt en zijn grote vermogen met de mens meet e voelen. Academie voor de Nobelprijs
Saramagos boeken reopen García Máequez in herinnering vanwege hun epische pretenties,en met Primo Levi deelt hij het inzicht in de breekbaarheid van de door tegenspoed geplaagde mens. The Times
José Saramago (Portugal, 1922) publiceerde een groot aantal romans, waaronder Memoriaal van het klooster, Het evangelie volgens Jezus Christus, De stad der blinden, De stad der zienden en Het verzuim van de dood. In 1998 ontving hij de Nobelprijs voor literatuur.