Alleen als ik wandel loop ik nergens tegenaan

In de beweging vindt Moze Naél zijn thuis. In Alleen als ik wandel verkent hij de spanning tussen blijven en vertrekken, tussen de buitenwereld en de innerlijke reis. Zijn woorden dansen op de grens van het tastbare en het ongrijpbare, als een kompas voor wie zoekt naar houvast in verandering. Met zijn Rotterdamse roots beweegt Moze zich door landschappen van herinnering en verlangen. Zijn poëzie, gevormd door spoken word en de kracht van het geschreven woord, nodigt je uit om te dwalen, te doorvoelen en te ontdekken.