Dirk van Hogendorp

Dirk van Hogendorp ( 1761-1822 ) is een man geweest met grote, veelzijdige capaciteiten. Dit blijkt uit de verschillende posities, die hij heeft bekleed in de Nederlandse en Frans geschiedenis. Hij is als militair opgeleid in het Pruisische leger, Gouverneur geweest in Oost-Indië, minister van oorlog onder Lodewijk Napoleon en ambassadeur in Sint-Petersburg en Wenen. In Franse dienst heeft hij onder Keizer Napoleon deelgenomen aan diens Russische veldtocht en is Gouverneur geweest in Hamburg. Door zijn nationalisatie tot Fransman, was hij in Holland onder Koning Willem I niet langer welkom en ook in Frankrijk kon hij na de verbanning van Napoleon niet langer blijven. Hij vertrok als banneling naar Brazilië, waar eenzaam stierf in 1822. Tot zijn grootste verdienste behoort zijn felle oppositie tegen het conservatieve VOC-bestuur in Indië. Met zijn voorgestelde bestuurlijke en economische hervormingen, waarmee hij zijn tijd ver vooruit was, maakte hij met zijn onstuimige karakter veel vijanden. Toch heeft hij aan de basis gestaan aan de verdere ontwikkeling van Nederland als koloniale mogendheid. Dirk heeft in de vaderlandse geschiedenis altijd in de schaduw gestaan van zijn veel meer bekende broer Gijsbert Karel, de man van de grondwetten van 1814/1815, maar uit deze biografie blijkt, dat hij hierin een meer prominente plaats verdient. Hans Redeker (1945) was 35 jaar werkzaam als controller bij een dagblad-uitgeverij. In zijn vrije tijd afgestudeerd als jurist met een grote belangstelling voor de vaderlandse geschiedenis.