Wanneer ik terug ben praten we erover

‘Mijn vader stierf op 22 december 2023 op 95-jarige leeftijd.’ Zo begint Leonard Diepeveen zijn literaire memoir over hoe de kampervaring van zijn vader een leven lang doorwerkte in diens gezin. Hij werd op zijn zestiende, tijdens de Hongerwinter, gedetineerd in het wrede en sadistische Kamp Amersfoort. Over zijn vijf weken durende gevangenschap bleef hij altijd zwijgen. De oorlog hield hem en zijn vrouw in zijn greep, zelfs nadat ze Nederland in 1953 verlieten om een nieuw leven op te bouwen.

Met groot respect voor het leed dat zijn vader is aangedaan, beschrijft Diepeveen het trauma van de tweede generatie: de psychische gevolgen van het idee dat eigen problemen minder ernstig zijn dan die van je ouders. Tegelijk verkent hij in gloedvol proza hoe herinneringen werken en schetst hij een beeld van de Nederlanders die naar Canada emigreerden.