
1 / 2
Alle enen opgeteld
Micha Hamel | Nederlands | 72 pagina's
18,50
Op voorraad*
Veilig betalen met:
Pubers en leermeesters, het kerstkind en een droomvrouw bevolken de gedichten van Micha Hamel. Naast de veelheid aan personen is er ook een rijk register aan tonen: van uitbundig tot melancholiek, van mythisch sprookjesachtig tot bijna rap(sodisch).
Micha Hamel heeft een gerede belangstelling voor het afgrondelijke in de mens, hetgeen hij probeert te begrijpen door er nauwgezet en met compassie naar te kijken. En met gepaste humor. Hier is een dichter aan het woord die met aanstekelijk plezier zijn eigen weg kiest.
Alle enen opgeteld telt naast losse gedichten een aantal cycli: ontroerende gedichten over vader-zoon relaties en ‘Schoolgeld’, waarin een puber een hels saaie schoolweek doorloopt.
Specificaties
Betrokkenen
- Auteur(s)Micha Hamel
- UitgeverijAtlas Contact
- ImprintAugustus
Recensies
Kunst moet gul zijn, heeft Hamel ergens gezegd. Dat credo streeft hij ongeremd na, uitbundig en doldriest, zingend van plezier, jubelend van de lekker vette beelden. Het is een feest om te lezen. − HENK BLANKEN in DAGBLAD VAN HET NOORDEN
Henk Blanken (Dagblad Van Het Noorden) op 14 feb 2023
Sommige dichters zijn interessant, […] maar slechts enkelen weten de indruk te wekken dat alles wat ze aanraken poëzie wordt. Zo’n ervaring had ik bij het debuut van Micha Hamel. − ILJA LEONARD PFEIJFFER in NRC HANDELSBLAD
Ilja Leonard Pfeijffer (NRC Handelsblad) op 14 feb 2023
'Iedere punctie is raak. [...] Een aanstekelijke vitaliteit gecombineerd met een schallend plastisch vermogen. [...] Schitterende en meeslepende ouverture.'Rob Schouten in Vrij Nederland
Vrij Nederland op 14 feb 2023
Iedere punctie is raak. [...] Een aanstekelijke vitaliteit gecombineerd met een schallend plastisch vermogen. [...] Schitterende en meeslepende ouverture. - ROB SCHOUTEN in VRIJ NEDERLAND
Vrij Nederland op 14 feb 2023
Waar de meeste beginnende dichters in hun eersteling nog vaak zoeken naar een eigen stemgeluid, lijkt Hamel dat meteen gevonden te hebben. Hij schrijft relatief lange gedichten, in het algemeen zonder rijm, maar sterk ritmisch, die onder meer door veelvuldige toepassing van de ellips een assertieve, soms ook bewust agressieve indruk maken. Als tegenwicht gebruikt hij fantasievolle vergelijkingen en dartele metaforen, die mikken op de lach van de lezer, die mogelijk in eerste instantie van de agressie geschrokken kan zijn. Zoals bij veel (post) moderne poëzie het geval is, vindt men ook in deze bundel citaten uit high and low culture dooreen die in alle gevallen, door de incongruente nieuwe context, een hilarisch effect sorteren. − JURY van DE LUCY B. EN C.W. VAN DER HOOGT-PRIJS
op 10 aug 2022