De goede zoon

Autobiografische nonfictionroman - zoiets lijkt onmogelijk, en net daarom is dit zo goed.

Rob van Essen schreef met De goede zoon een meesterlijke roman, het beste wat het afgelopen jaar op Nederlands literair gebied verscheen. Het is een gecompliceerd, veellagig boek, dat uit alle macht lichtheid blijft nastreven, grappigheid soms, en een diepere betekenis heeft die voortdurend nét onder het oppervlak schuilgaat. Een ongelooflijk mooi kunstwerk dat naar een aangrijpend einde toe werkt en scènes bevat die ik nooit meer zal vergeten.

Een groots en overdonderend boek.

Een ontroerende roadtrip van een schrijver die wordt ontvoerd door een zelfrijdende en pratende auto. Ze hebben het vooral over zijn moeder die hij net begraven heeft. Heel knap hoe Van Essen het absurdistische vanzelfsprekend maakt en slimme en melancholische gedachten combineert met een bizar plot.

Zijn werk herinnert aan dat van Murakami en Paul Auster en het doet soms ook een beetje denken aan James Bond en Startrek. [...] Intussen is De goede zoon met zijn bizarre fantasieën, Big Brotherachtige complotten, zelflopende rugzakken, seks leverende automobielen, z'n alles vervlakkende basisinkomen, wel degelijk een ideeënroman, over het leven, over kunst. [...] Heel bijzonder.

Van Essen schrijft spitsvondig, grappig en beeldend.