De laatste die ontwaakt

In 'De laatste die ontwaakt' schrijft Rodaan Al Galidi gedichten vanuit de ogen van iemand die vanaf zijn vijftiende slaapt en als veertigjarige wakker wordt. Hij realiseert zich dat hij al die jaren niet geleefd heeft. En het ergste: niemand gelooft dat hij vijfentwintig jaar lang sliep, omdat ze zeggen dat hij elke dag wakker werd en in slaap viel. Gedichten voor een ieder die zich slepend door de tijd voortbeweegt zonder op te merken dat de jaren hem door de vingers glippen. Gelukszoeker Elke keer als ik de Nederlandse taal rijker maak met mijn verzen, word ik armer. Toen ik ‘s nachts een dief hoorde die mijn huis binnentrad op zoek naar geld, stond ik op om met hem te zoeken.